29 mayıs oğlumun doğum günüydü. karnım burnumdayken takside allana sallana hastaneye gidişimi hatırladım. dışarıda belediye işçileri İstanbulun fetih töreni için hazırlıklar yapıyordu. deniz kenarından geçiyordu taksi. O zamanlar samatya da oturuyorduk. evimizden dışarıya çıktığımızda denizle burun buruna gelirdik. pencereyi açtığımızda odanın içine tuzlu deniz kokusu yapışırdı. ev yüksek tavanlı eski bir rum eviydi. banyosunda kurnası bile vardı. alt kattaki komşumuz psikolojik tedavi görüyordu. her gece çıkıp sokakları süpürüyor, apartman sakinlerinin uyuduğundan emin olduğu bir saate sessizce apartman merdivenlerini parlatana kadar siliyordu. elleri bembeyazdı.
oğlum doğunca baki gidip şükür namazı kılmıştı. gerçekten de çok güzeldi. İyi ki doğdun Yusuf!
"Anne seni uzun ipler gibi seviyorum, hiç bitmeyen upuzun ipler gibi" "ben de seni şehzadem"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder